پنجشنبه, ۳ مرداد ۱۳۹۲، ۰۲:۲۰ ق.ظ
از دوران قبل از دانشگاه - یعنی سوم دبیرستان که با درس رایانه آشنا شدم و کمی بعدتر از آن با خواندن کتاب های آموزش برنامه نویسی- و حتی در دوران دانشگاه, چیزی که به کرات در ذوق هر دانش جویی می زند یک دست بودن سبک و سیاق صورت مسئله های کتاب های برنامه نویسی هست.
- برنامه ای بنویسید که نمرات یک دانشجو را دریافت کرده ...
- برنامه ای بنویسید که لیست دروس دانشجویان را دریافت کرده و مرتب کرده و نمایش دهد.
- برنامه ای بنویسید که اسامی دانشجویان را دریافت کرده و امکان جستجو را ارائه دهد.
- ....
در دوره ی آموزش برنامه نویسی که جلسه ی سوم آن را هفته ی پیش گذراندم, اواخر کلاس بعد از تدریس مبحث Branching قصد تعیین یک تمرین برای دانش جویان کلاس را داشتم. به تبعیت از آنچه که بر من در طول ایام دانشگاه و قبل از آن گذشته بود بی اختیار - تقریبا- اولین چیزی که به ذهنم رسید جمله ای بود شبیه عباراتی که پیشتر نوشتم.اما سریعا و تقریبا به طور ناخودآگاه تغییر مسیر دادم و آنچه که عنوان شد این بود:" بچه ها برنامه ای که میخوام بنویسید باید این طوری باشد که: اسم یک بچه را می گیره, سن بچه به ماه, وزن و قد و اندازه دور سر و اینکه آیا بچه می تونه بنشینه یا نه؟ و جنسیت بچه را از کاربر دریافت میکند. بعد بر اساس اینکه سن و سایر مشخصات بچه چه طور هست, پیام های متناسب نمایش بدهد.در نمایش پیام ها حتما رنگ زمینه و رنگ قلم را متناسب با جنسیت و نوع پیام تغییر بدهید. از تابع Beep() هم حتما استفاده کنید."حسی که در دانش جوها به وجود آمده بود فکر میکنم تلفیقی از تعجب, خنده, جذب شدن و شاید هم کمی حس طنز بود.قرار بر این شد که دانش جوها طبق اذعان خودشان کمی تحقیق میدانی داشته باشند در خصوص تناسب بین سن, وزن, دور سر, قد و جنسیت نوزاد یا همان بچه! دانش جو هایی که از نعمت خواهر/برادر زاده بهره مند بودند کارشون کمی سبک تر بود! - البته قرار نهایی بر این شد که الزاما نیازی به تحقیق میدانی نیست و هر کس می تواند برای خودش یک سری تناسب و معیار برای این برنامه و پارامتر در نظر بگیرد-نتیجه گیری:
- کمی خلاقیت در تعیین صورت مسئله می تواند موجب جذاب شدن فضای کلاس برای دانش جو ها بشود.
- نوع صورت مسئله و نیاز به "تحقیق میدانی" باعث این می شود که دانش جو برای رسیدن به جوابی که در ذهن دارد به افرادی مراجعه کند که بعضا آن افراد از نزدیکان -مادر, پدر, خواهر و یا برادر- هستند, تعاملی که در این بین صورت می گیرد می تواند موجب انتقال انگیزه و تشویق بین سوال شونده و دانشجو بشود.
- ....
پ.ن: مورد سوم و چهارم و .... نتیجه گیری را شما اضافه کنید.پ.ن: اگر شما خواننده ای این پست, از دانشجویان کلاس هستید, حس تان را موقع طرح صورت مسئله در کلاس برای من بنویسید. و اینکه نتیجه گیری های فوق درست هستند از نظر شما یا نه؟ نظر شما برای من مهم هست! ;-)
پاسخ:
سلام. جناب تاجبخش
"هر دانشجو باید مقداری خلاقیت فردی داشته باشه ...."
با این بخش حرفتون خیلی موافقم.
البته یک نکته ای را فراموش نکنیم که
"خلاقیت اکتسابی هست!"
لااقل اینه که می تونیم با دیدن و خوندن و انجام کارهای متنوع ذهنمان را کمی تمرین بدهیم برای نوآوری.
البته خروجی این کار قطعا در افراد مختلف متفاوته اما اصل این هست که خروجی خواهد داشت قطع به یقین
پاسخ:
سلام
خیلی هم خوب.
درسته , اما یک سوال, تمرینی که در کلاس مطرح شد چقدر با تمرین های دانشگاه فرق داشت و اینکه آیا اصلا انگیزه ای متفاوت از آنچه از دیگر تمرینات برای شما به وجود آمده؛ به وجود آورد؟
متشکرم که در این پست مشارکت کردید ;-)
پاسخ:
سلام.
شما جان کلام را فرمودید
دقیقا همین طور هست. همیشه در کلاس هایی که تا الان با هم دانشگاهیام داشتم؛ این خورده را به خودم میگرفتم/میگیرم که خیلی اوقات بیشتر از آنکه به نکات فنی و سینتکس و چه و چه در زبان برنامه نویسی مورد نظر کلاس بپردازم, درگیر تحلیل و طراحی و الگوریتم بودم؛ درگیر اینکه دانشجو خودش به یک تحلیل و نتیجه برسد
اما خب در واقع فکر میکنم خروجی کلاسی با این سبک و محتوا صواب تر هست تا یک دانشجویانی که فقط دستوراتی را از حفظ داشته باشند!
ممنونم که مشارکت کردید
پاسخ:
سلام
ممنون از اینکه باز هم مشارکت داشتید
- یک اعتراف؛ مشارکت دوستان باعث افزایش انگیزه برای من هم می شود! :) ممنون -
بسیار هم خوب, پس نتیجه ی مد نظرم در شما ایجاد شده.
حتی همان مثال دعای مجیر, هم به نظرم انگیزه ی خوبی بود برای بحث حلقه ها, هم یک مثال عینی و ملموس!
انیشتین گفته: "مثال" یکی از راه های آموزش نیست, "تنها راه" آموزش هست!
پاسخ:
سلام
دقیقا نکته ای که در حل تمرین های غیر معمول بهشون برخورد میکنیم همین تفاوت در جنس مسئله هست
به نظرم حتی همین تفاوت ساده در تعریف اسامی متغیر ها نوع متغیر ها و به طور کلی تر فضای کلی تمرین باعث میشه ذهن برنامه نویسی از آکبندی اصطلاحا در بیاد
مهم تر از همه اینکه به دنیای پیرامون بهتر و با انگیزه تر نگاه میکند
ممنون ازمشارکت شما
پاسخ:
خیلی ممنون!
نکات خیلی خیلی جالبی را اشاره کردید
به مورد اول اصلا فکرم هم نمی رسید گرچه چیز دو از ذهنی هم نیست ابدا! خود من هم دانشجو بود و به یاد دارم ری اکشن دانشجویان تنبل را به رفتار اساتیدی که یکمی سخت گیر و یا خلاق بودند!
امیدوارم که در کلاس من هیچ دانشجوی تنبلی نباشد! که نیست! :)
انشاالله که همین طور که می فرمایید بشود!
