"علم فقط برای کسب ثروت"
عنوان اولین پست "مهمان" این بلاگ است که توسط همکارم سرکار خانم زهرا محمد باقری نوشته شده است. قبل از آن باید بگویم که ماجرای این پست از آنجایی شروع شد که مطلبی با عنوان " Senior Developer به چه کسی گفته می شود؟" را برای تعدادی از دانشجویان کلاس برنامه نویسی ارسال کردم. بعد از آن, یکی از دوستان سوالی مطرح کردند به این مضمون که: " من که تازه الان شروع کردم به یادگیری و تا الان چیزی از برنامه نویسی نمی دانستم و در مقایسه با یک نفر که در هنرستان کامپیوتر خوانده کمتر می دانم, آیا می توانم زمانی که خیلی هم دور نباشد از طریق این رشته و مهارت روی یک پروژه ی عملی کار کنم و درآمد کسب کنم یا اینکه فقط در حد یک سری اطلاعات پیش خودم می ماند؟". بعد از پاسخ به سوال ایشان که بیشتر از یک پرسش و پاسخ ساده به طول انجامید, برای من سوال پیش آمد که آیا آنچه که به عنوان راهنمایی و تجربیات به ایشان منتقل کردم با واقعیت بازار کار و دنیای کامپیوتر به چه میزان حقیقی و درست بوده است؟ البته بیشتر یک کنجکاوی, برای همین این موضوع را با همکارم مطرح کردم. بخشی از خروجی صحبت های ما مطلبی است که ذیلا نوشته شده است.
همین جا تشکر می کنم از خانم محمد باقری, به جهت زحمتی که برای نوشتن این پست متقبل شدند!
علم فقط برای کسب ثروت!
صحبت اصلا درباره آدم هایی نیست که دانشگاه می روند یا یک کلاس خاص تا بگویند می رویم دانشگاه یا فلان کلاس ، اول که این را گوشزد کنیم دسته بندی مان خیلی جمع و جور می شود و راحت تر می شود ادامه داد.در حقیقت صحبت سر آن دسته از ما آدم های جامعه ی ایران است که درس می خوانند یا مهارتی و علمی کسب می کنند تا از آن بهره برداری کنند.
برای این گروه وقتی به نتیجه ی تحصیل کردن یا آموختن فکر می کنیم و کلمه ی بهره برداری را به کار می بریم فقط یک امر است که از آن برای خودمان و اجتماع قابل قبول می شود،آنهم امر پول در آوردن.یعنی وقتی یک فعالیت جدی را شروع می کنیم باید یک توجیه عقلانی برای آن داشته باشیم که بشود انگیزه مان برای تلاش کردن و آنهم به صورت پیش فرض کسب ثروت است.آنوقت در برابر سوالِ "این کارها برای چی؟" جواب می دهیم "برای پول..."و به این شکل است که رضایت و تایید سوال کننده تامین می شود ، این سوال کننده حتی درون خود ما هم هست و فقط از بیرون نیست.
مساله این است که رفع نیاز مادی برای همه ی آدم ها از چنان اولویتی برخوردار شده که اجازه نمی دهد دلایل دیگری در تصمیم گیری هایمان دخیل شوند.حتی اگر ادعا کنیم که چنین نیست عاقبت عملکردمان موید همین مطلب است ،علم فقط برای کسب ثروت.
